Spis treści Część następna

Trzecia metoda układania
kostki 3×3×3

Etap czwarty

parowanie i układanie lewego kantu i lewego narożnika, gdy jeszcze nie ułożono kantu czołowego dolnego

Zakładamy, że całkowicie ułożone są:

Aby ujednolicić podane tu animacje, założymy, że ściana górna jest żółta, ściana czołowa jest czerwona, a pozostałe kolory takie, jak na oryginalnej kostce. W rzeczywistości na kostce, którą właśnie układamy, mogą to być ściany całkiem innych kolorów. Nieułożone dotąd elementy, które są nieistotne, będą jak zwykle koloru szarego.

Zadanie najlepiej postarać się wykonać samodzielnie, bez uczenia się na pamięć sekwencji obrotów. Przypominamy, że procesy używane na tym etapie mogą obejmować tylko obroty ściany górnej i czołowej. Dołączone animacje mają służyć jedynie jako pomoc, gdy samodzielne próby nie przynoszą efektów, a także jako trening umiejętności w różnych sytuacjach.

Sposób układania zależy od położenia kantu i narożnika, które mamy umieścić na swoich miejscach. Najpierw poszukajmy kantu. Możliwe są trzy podstawowe sytuacje – kant może znajdować się na ścianie górnej, na krawędzi czołowej prawej lub na krawędzi czołowej lewej. W tym ostatnim przypadku jest już ułożony. Sytuacje te rozpatrzymy kolejno.

Kant na ścianie górnej

Najpierw rozpatrzymy przypadki, gdy kant, który mamy ułożyć (czołowy lewy) znajduje się na górnej ścianie. Obróćmy górną ścianą tak, by znalazł się on z przodu (czyli w położeniu na krawędzi ściany górnej i czołowej). Takie położenie ułatwi nam znalezienie narożnika i ustalenie, z jakim konkretnym przypadkiem mamy do czynienia. Niekiedy nie jest ono jednak dobrym punktem startowym porządkującej kombinacji ruchów, dlatego pierwszym obrotem będzie czasem przygotowawczy obrót ściany górnej. Będzie on oddzielony kropką od pozostałej części procesu.

Druga część kombinacji (pierwsza, jeśli nie było obrotu przygotowawczego) polega na połączeniu narożnika i kantu w parę. Koniec tej części (o ile występuje) także sygnalizuje kropka. Wreszcie ostatnia część kombinacji to umieszczenie utworzonej pary na swoim miejscu.

Jeśli kant znajduje się w położeniu czołowym górnym, wówczas narożnik może znaleźć się w 6 możliwych miejscach. Każde z nich to osobny wiersz tabeli. Trzy kolumny są natomiast potrzebne, aby zilustrować przypadki trzech możliwych orientacji narożnika w każdym z położeń.

położenie narożnika orientacja 1 orientacja 2 orientacja 3
górne lewe czołowe
górne prawe czołowe
górne prawe tylne
górne lewe tylne
dolne prawe czołowe
dolne lewe czołowe

Kant w położeniu czołowym prawym

Druga grupa przypadków występuje, gdy kant znajduje się po drugiej stronie ściany czołowej. Jeśli narożnik znajduje się wówczas na ścianie górnej, to przed przystąpieniem do właściwego układania obracamy tą ścianą tak, żeby narożnik znalazł się w położeniu prawym czołowym. I tym razem zapis kombinacji składa się z maksymalnie 3 części oddzielonych kropkami: przygotowawczego obrotu ściany górnej, sekwencji prowadzącej do połączenia kantu z narożnikiem i fragmentu odpowiedzialnego za umieszczenie pary na swoim miejscu.

położenie narożnika orientacja 1 orientacja 2 orientacja 3
górne prawe czołowe
dolne prawe czołowe
dolne lewe czołowe

Kant jest już na swoim miejscu (w położeniu czołowym lewym)

Wreszcie trzecia grupa przypadków występuje, gdy kant znajduje się już na swoim miejscu (jest też na pewno właściwie zorientowany, gdyż o to zadbaliśmy na etapie trzecim). Jeśli narożnik znajduje się wówczas na ścianie górnej, to przed przystąpieniem do właściwego układania obracamy tą ścianą tak, żeby narożnik znalazł się w położeniu prawym czołowym. I tym razem zapis kombinacji składa się z maksymalnie 3 części oddzielonych kropkami: przygotowawczego obrotu ściany górnej, sekwencji prowadzącej do połączenia kantu z narożnikiem i fragmentu odpowiedzialnego za umieszczenie pary na swoim miejscu.

położenie narożnika orientacja 1 orientacja 2 orientacja 3
górne lewe czołowe
dolne prawe czołowe
dolne lewe czołowe  

Zwróćmy uwagę, że umieszczenie wyłącznie (lewego czołowego) kantu może okazać znacznie łatwiejsze od sparowania kantu i narożnika. Jeśli uda nam się ułożyć kant, wówczas wszystkie możliwe przypadki opisywać będzie ostatnia tabela. Zmniejsza to zdecydowanie ilość koniecznych do przećwiczenia kombinacji ruchów, i może być dobrym pomysłem dla początkujących.

Spis treści Część następna