Trzecia metoda układania
kostki 3×3×3

Etap czwarty

parowanie i układanie prawego kantu i prawego narożnika

Zakładamy, że całkowicie ułożone są:

• całkowicie ułożony jest blok 2×2×3 – znajduje się on na dole i z tyłu kostki (etapy 1. i 2.),
• odpowiednio zorientowane są wszystkich kanty kostki (etap 3.),
• na swoim miejscu znajdują się kanty czołowy dolny i czołowy lewy oraz narożnik czołowy dolny lewy (poprzednie zadania etapu 4.).

Dodatkowo kant czołowy prawy mógł już zostać ułożony; sytuację tę rozpatrujemy jako jeden z przypadków.

Aby ujednolicić podane tu animacje, założymy, że ściana górna jest żółta, ściana czołowa jest czerwona, a pozostałe kolory takie, jak na oryginalnej kostce. W rzeczywistości na kostce, którą właśnie układamy, mogą to być ściany całkiem innych kolorów. Nieułożone dotąd elementy, które są nieistotne, będą jak zwykle koloru szarego.

Zadanie najlepiej postarać się wykonać samodzielnie, bez uczenia się na pamięć sekwencji obrotów. Przypominamy, że procesy używane na tym etapie mogą obejmować tylko obroty ściany górnej i czołowej i to najlepiej tak, by nie w ogóle ruszać już ułożonych części kostki. Dołączone animacje mają służyć jedynie jako pomoc, gdy samodzielne próby nie przynoszą efektów, a także jako trening umiejętności w różnych sytuacjach.

Sposób układania zależy od położenia kantu i narożnika, które mamy umieścić na swoich miejscach. Najpierw poszukajmy kantu. Możliwe są dwie podstawowe sytuacje – kant może znajdować się albo na ścianie górnej, albo na swoim ostatecznym miejscu, tj. na krawędzi czołowej prawej. W tym ostatnim przypadku jest już ułożony. Sytuacje te rozpatrzymy kolejno.

Kant na ścianie górnej

Jeśli kant znajduje się na ścianie górnej, obróćmy nią tak, by znalazł się on z przodu (czyli w położeniu na krawędzi ściany górnej i czołowej). Takie położenie ułatwi nam znalezienie narożnika i ustalenie, z jakim konkretnym przypadkiem mamy do czynienia. Niekiedy nie jest ono jednak dobrym punktem startowym porządkującej kombinacji ruchów, dlatego pierwszym obrotem będzie czasem przygotowawczy obrót ściany górnej. Będzie on oddzielony kropką od pozostałej części procesu.

Druga część kombinacji (pierwsza, jeśli nie było obrotu przygotowawczego) polega na połączeniu narożnika i kantu w parę. Koniec tej części (o ile występuje) także sygnalizuje kropka. Wreszcie ostatnia część kombinacji to umieszczenie utworzonej pary na swoim miejscu, i tym samym zakończenie układania dwóch dolnych warstw kostki.

Jeśli kant znajduje się w położeniu czołowym górnym, wówczas narożnik może znaleźć się w 5 możliwych miejscach. Każde z nich to osobny wiersz tabeli. Trzy kolumny są natomiast potrzebne, aby zilustrować przypadki trzech możliwych orientacji narożnika w każdym z położeń.

Kant jest już na swoim miejscu (w położeniu czołowym prawym)