Minecraft to gra, która zdobyła ostatnio niesamowitą popularność. Poniżej zaprezentujemy użyteczne informacje dla tych, którzy nie mieli dotąd okazji jej wypróbować. Opisane zostaną sposoby jej zdobycia, instalacji, sposób sterowania, zasady i cele rozgrywki.
Ogólnie mówiąc, opisywana gra jest symulacją przeżycia kierowanej przez gracza postaci w trójwymiarowym, fantastycznym świecie zbudowanym z charakterystycznych, sześciennych, „rozpikselowanych” bloków („klocków”). Właśnie taka grafika, „staromodna”, czy też może impresjonistyczna, decyduje o klimacie gry. Nadaje ona grze unikatowy charakter i wpływa znacząco na jej popularność. Obecnie bowiem istniejące gry wideo głównego nurtu pokazują świat coraz bardziej zbliżony wyglądem do prawdziwego. Nie każdemu podoba się taka tendencja: dla wielu osób gra powinna pozostać grą, i powinna różnić się od świata realnego, nie będąc jego fotograficzną kopią. Ich zdaniem gra powinna pokazywać świat w odmienny, zdeformowany i uproszczony sposób, ze skoncentrowaniem się tylko na jego najbardziej istotnych właściwościach (tak samo jak czyni to malarstwo impresjonistyczne, stąd porównanie). Oczekiwanie to spełnia Minecraft w pełni.
Poza tym jest to gra będąca kontynuacją zabaw klockami, które zajmowały niemal każdego we wczesnym dzieciństwie. Podobnie jak w czasie tych zabaw, rzeczywistość, która otacza postać kierowaną przez gracza, może być znacząco modyfikowana. I tak, można budować domy, drogi czy mosty, ścinać rosnące drzewa, odsłaniać skały znajdujące się pod ziemią, wydobywać z nich użyteczne kopaliny, tworzyć nowe zbiorniki wodne, łowić ryby, hodować zwierzęta. W normalnej rozgrywce świat nie jest niestety rajem, roi się na nim od różnego rodzaju istot, często wrogich i dążących do pozbawienia życia sterowanej postaci. Jak w prawdziwym życiu, trzeba też zadbać o podstawowe potrzeby: bezpieczeństwa i zaspokojenie głodu. Dokładniej o tym wszystkim powiemy w dalszej części.
Minecraft jest grą indie. Termin ten oznacza, że została ona stworzona (i jest nadal rozwijana) przez niewielką grupę programistów i jest rozprowadzana na drodze cyfrowej. Inaczej mówiąc, aby zagrać w Minecraft, należy grę ściągnąć – nie znajdziemy jej w wersji pudełkowej w sklepie.
Jest to gra cały czas rozwijana. Wraz z kolejnymi wersjami dodawane są ciągle nowe elementy, zmienia się nieco charakter rozgrywki, opisywane wcześniej sposoby postępowania stają się nieaktualne, pojawiają się natomiast nowe możliwości. Należy więc bardzo uważać przy korzystaniu z wszelkiego rodzaju poradników znajdowanych w internecie, także z poradników wideo na serwerze YouTube. Adresy tych najbardziej godnych polecenia znajdują się poniżej, na samym końcu, w dziale linków.
Gra pisana jest w języku Java. Można nią rozkoszować się na komputerze PC z systemem Windows XP lub nowszym, istnieją też wersje pod Linuksa, Mac OS X, iOS, Xbox 360. Grać można indywidualnie lub w sieci, wraz z innymi graczami. Wbrew pozorom stwarzanym przez „staromodną” grafikę, jest dość wymagająca sprzętowo – najlepsza jakość widoku w grze wymaga komputera z procesorem 64-bitowym. W praktyce na komputerze PC/Windows XP z 32-bitowym procesorem 2,5 GHz i 2 GB pamięci operacyjnej gra potrafi zawiesić się niemal całkowicie (wpływa na to z pewnością fakt, że jest pisana w języku Java). Dobrą praktyką jest więc, by przed uruchomieniem gry zamknąć wszystkie inne działające programy, a procesowi javaw.exe przypisać wysoki priorytet (w oknie menedżera zadań). W razie „lagów” (czyli widocznych objawów obciążenia komputera w czasie gry) pomaga jedynie zapisanie stanu gry i całkowite jej zamknięcie, a następnie powtórne uruchomienie. Jeśli sytuacja się powtarza, w opcjach trzeba ustawić mniej wymagające ustawienia pola widzenia, można też spróbować kombinacji F3 + F, zmniejszającej zasięg renderowania w grze.
Jedynym legalnym sposobem zdobycia gry jest rejestracja na witrynie producenta i uiszczenie jednorazowej opłaty przy pomocy PayPal (która jednak nie jest stała i ciągle rośnie; obecnie wynosi 26,95 $ lub 19,95 €). Ze względu na nierealizowane w praktyce prawo do wolności słowa oraz obecność różnych nawiedzonych i agresywnych obrońców tzw. własności intelektualnej nie będziemy tu pisać o sposobach zdobycia pełnej wersji gry za darmo, nadmieniając tylko, że takie sposoby istnieją i są popularne, przede wszystkim z uwagi na fakt, że kwota żądana przez twórców gry jest jak na polskie warunki horrendalnie wysoka. Jeśli kogoś szokuje takie określenie, niech sobie przypomni, że dobrą grę komputerową można dziś często kupić w sklepie za 5 czy 10 zł, a więc za kwotę co najmniej dziesięciokrotnie mniejszą, a ponadto do zakupu nie jest konieczne konto PayPal.
Jeśli z jakichś powodów dysponujemy inną wersją gry niż aktualna, warto znać zarys historii rozwoju gry i numerowania wersji. Początkowo pojawiła się wersja Classic, a jej wersje nosiły numery od zera do 0.30. Była to wersja darmowa. Drugą fazą rozwoju była InDev („w rozwoju”). Jako trzecia pojawiła się InfDev („nieskończona”, tj. mająca mapy świata nieskończonej wielkości). Czwartą fazą była Alpha. Piątą fazą była Beta; wersje (wliczając tzw. prerelease) nosiły numery od 1.0 do 1.9.6. A gdy w końcu wydano wersję finalną, numerację zaczęto znów od 1.0, co spowodowało spory bałagan. W efekcie bowiem bieżąca wersja (na dzień 24 sierpnia 2013 jest to 1.6.2) ma niższy numer niż ostatnie z wersji Beta.
Po rejestracji ściągamy niewielki plik instalacyjny i uruchamiamy go, podając login i hasło. Instalator sam ściąga sobie wszystkie niezbędne pliki gry i umieszcza je w ustalonym przez twórców gry miejscu (nie pytając się o opinię gracza). Od tego momentu możemy także grać offline. Gdy ukaże się nowsza wersja, program uruchamiający ściągnie ją sam. Zgodnie z zapewnieniami twórców gry, rejestracja jest dożywotnia.
W systemie Windows XP wszystkie pliki gry znajdują się w folderze C:\\Documents and Settings\[nazwa_użytkownika_komputera]\Dane aplikacji\.minecraft – informacja ta przydaje się z różnych powodów. Warto na przykład wiedzieć, że w grze Minecraft nie ma możliwości wielokrotnego „przechodzenia” jakiejś sytuacji, gdyż gra nie przechowuje innego zapisu stanu gry niż bieżący, a stan rozgrywki zapisywany jest co chwilę, bez pytania gracza o zgodę. Jedynym skutecznym sposobem zabezpieczenia się przed awarią (także samej gry!) jest więc wykonywanie częstych kopii podfolderu saves zawartego w folderze gry (albo nawet całego folderu gry), i przechowywanie tych kopii w innym miejscu (np. w postaci archiwów zip). Jeśli w czasie gry wystąpi jakiś błąd, będzie można wrócić do poprzedniego zapisu i kontynuować grę od niego po raz kolejny.
Zdarza się (rzadko, np. przy nadmiernym obciążeniu komputera w czasie gry), że w świecie gry Minecraft pojawiają się błędy (np. ulega deformacji część terenu). Wówczas właśnie ratuje jedynie jedynie przywrócenie gry z wcześniejszego stanu. Trzeba też mieć na uwadze, że nowe wersje gry są czasem nie zawsze w pełni kompatybilne z poprzednimi. Na przykład nowa wersja 1.3.1 interpretuje zapis stanu gry dokonany w wersji 1.2.5 w ten sposób, że umieszcza postać kierowaną przez gracza kilka metrów wyżej niż powinna. Gdyby zapis gry z wersji 1.3.1 próbować uruchomić (z jakichś powodów) we wcześniejszej wersji 1.2.5, wówczas postać ta znajdzie się pod ziemią i udusi się, zanim zdąży się odkopać. W takich przypadkach także pomaga zarchiwizowany stary stan gry.
Archiwizacja stanu gry i przywrócenie starego zapisu możliwe jest tylko wówczas, gdy gra jest całkowicie wyłączona. Próby zarchiwizowania gry w czasie, gdy jest ona uruchomiona, doprowadzą do błędu.
Przy pierwszym uruchomieniu możemy ustawić język gry (polski jest oczywiście dostępny), a także niektóre opcje, jak poziom trudności (pokojowy wyłącza potwory w świecie gry, dla odważniejszych początkujących graczy polecamy jednak co najmniej poziom łatwy; poziom trudności można zmienić w dowolnym momencie gry), pole widzenia (na słabszych komputerach trzeba je koniecznie ograniczyć), ustawienia klawiszy i myszy. Dostęp do tych opcji możliwy jest także w czasie gry po naciśnięciu klawisza Esc. Nasz świat może wyglądać unikatowo dzięki zestawom tekstur, które można ściągnąć z internetu; odpowiedni zestaw ustawimy także na głównym ekranie wstępnym gry (tu nie będziemy zajmować się taką opcją; dla początkującego gracza całkowicie wystarczą tekstury dostarczone z grą). Wreszcie wybieramy jeden z dwóch trybów gry: jednoosobowy lub wieloosobowy. Tutaj opiszemy wyłącznie tryb jednoosobowy, bardziej właściwy dla początkujących.
Po przyciśnięciu przycisku Tryb jednoosobowy pojawi się kolejny ekran, na którym można rozpocząć nową grę. Klikamy przycisk Stwórz nowy świat. Światu temu musimy nadać jakąś nazwę, a także określić tryb gry w tym świecie. Jeśli chcemy później używac programów zewnętrznych (np. by pooglądać nasz świat), lepiej nie używać w nazwie świata polskich znaków. Minecraft nie ma obecnie kłopotów z takimi światami, ale inne programy bardzo często mają.
Tryb kreatywny służy zasadniczo jedynie do konstruowania własnych światów, w których dopiero po ich ukończeniu rozpoczniemy właściwą rozgrywkę. Mamy w nim do dyspozycji wszystkie elementy gry („klocki”) w nieograniczonej ilości. Trybem tym nie będziemy się tu zajmować. Ominiemy też tryb hardkorowy, który jest przeznaczony dla zaawansowanych graczy – gra jest wówczas ustawiona na najwyższym poziomie trudności, i nie jest możliwe jej kontynuowania z chwilą śmierci postaci. Normalnym trybem dla chcących zapoznać się z grą jest tryb przetrwania, dlatego tylko nim będziemy zajmować się w dalszym ciągu opisu.
Przycisk Więcej opcji świata możemy całkowicie pominąć, ale warto wiedzieć, że daje nam on dostęp do dodatkowych opcji świata, który zostanie wygenerowany. Przede wszystkim świat ten będzie za każdym razem inny, chyba że znamy i podamy tzw. ziarno dla Generatora Świata. Jest to kombinacja cyfr lub liter, wymuszająca wygenerowanie zawsze dokładnie takiego samego świata na początku rozgrywki. Jeśli nie znamy ziarna (lub nie chcemy go podawać), gra sama je sobie wylosuje. Później będziemy mogli je sobie odpisać, by wygenerować w przyszłości dokładnie taki sam świat. Uwaga: świat stworzony z danego ziarna w starych wersjach gry (np. w wersjach beta) będzie się różnił od świata wygenerowanego z tego samego ziarna w nowszych wersjach gry.
Na tym dodatkowym ekranie ustawień możemy także włączyć i wyłączyć generowanie tzw. struktur: wiosek, świątyń, lochów, opuszczonych kopalni itd. W normalnej grze struktury te są bardzo pożądane, ich wyłączenie jest właściwe tylko w rozgrywkach specjalnego typu. Możemy także ustalić typ świata – oprócz domyślnego możliwe są obecnie dwa inne: super płaski i wielkie biomy. Nie będziemy się tu nimi zajmować.
Mamy jeszcze dwie opcje, domyślnie wyłączone. Pierwsza z nich to możliwość wpisywania kodów gry. Jeden z takich kodów wprowadza specjalny, czwarty tryb rozgrywki zwany trybem przygody. Obecnie nie można go włączyć w inny sposób niż wpisując w linii czatów /gamemode <nazwa_gracza> 2 albo /gamemode <nazwa_gracza> adventure. W trybie tym nie jest możliwe przekształcanie świata gry (poza bardzo ograniczonymi możliwościami), nie będziemy się też nim tu zajmować.
Druga domyślnie wyłączona opcja to obecność bonusowej skrzyni. Skrzynia taka stanowi ułatwienie dla początkujących graczy, ale jest właściwie rodzajem cheatu i nie jest niezbędna, i tutaj także ją pominiemy.
Reasumując: tutaj opiszemy jedynie podstawowy sposób gry jednoosobowej, a więc tryb przetrwania na losowo wygenerowanej mapie domyślnego typu, z włączonymi strukturami i bez skrzyni bonusowej. Każdy kto zdobędzie nieco informacji o grze Minecraft, i nieco praktyki w rozgrywce, z łatwością może wypróbować wszystkie inne możliwości.
Na jednym komputerze możemy prowadzić (oczywiście niejednocześnie) kilka różnych rozgrywek. Każda z nich odbywa się na innej mapie. Przy ponownym uruchomieniu zamiast generować nowy świat wybierzemy ten, w którym już prowadziliśmy grę.
Wersja z dnia 2013-09-17
