Samogłoski i półsamogłoski

Część poprzedniaPowrót do pierwszej strony

Kliknij wyraz, by usłyszeć jego wymowę

Fonem Pisownia Przykłady Wymowa Uwagi
Samogłoski
/a/ a matka /matka/  
/e/ e ten /ten/  
ę żyję /žyje/
zaczęli /začeli/
zaczęły /začewy/
piętnaście /p′etnaśće/
/i/ i igła /igwa/ Przed spółgłoską lub na końcu wyrazu. Wywołuje palatalizację poprzedzającej spółgłoski.
zaimek /za#imek/
pić /pić/
bić /bić/
fizyka /fizyka/
wino /vino/
miły /miwy/
weekend /wikent/ Samogłoskę /i/ spotykamy po „w”, „t”, „d”, „c”, „dz”, „s”, „z”, „r” jedynie w nielicznych zapożyczeniach i na początku rdzenia wyrazu po przedrostku.
tik /tik/
diwa /diva/
przedimek /pšed#imek/
cibalgina /cibalǵina/
sinus /sinus/
zin /zin/
ziścić /z#iśćić/
Rita /rita/
liść /liść/ Po „l” częste, nigdy po „ł”.
Czirokez /čirokes/ Samogłoskę /i/ spotykamy po „cz”, „dż”, „sz”, „ż” jedynie w nielicznych zapożyczeniach.
dżin /ǯin/
Chicago /šikago/
żigolak /žigolak/
cichy /ćixy/ Gdy samogłoska /i/ następuje po /ć, ʒ́, ś, ź, ń/, piszemy „c”, „dz”, „s”, „z”, „n”.
dziś /ʒ́iś/
siny /śiny/
zima /źima/
pani /pańi/ Przed /i/ zachodzą zmiany: /n/ > /ń/, /k/ > /ḱ/, /g/ > /ǵ/, /x/ > /x́/.
jaki /jaḱi/
nogi /noǵi/
chiński /x́ij̃sḱi/
historia /x́istorja/
/o/ o on /on/ Przed „ł” czytamy „ą” jako /o/.
ą zaczął /začow/
/u/ u ucho /uxo/  
ó mój /muj/
/y/ y my /my/ Dźwięk ten jest bardzo rzadki po samogłoskach, /l, k, g/, niemożliwy po /i, ′, j, ć, ʒ́, ś, ź, ń, ḱ, ǵ, x́/ i na początku wyrazu.
statuy /statuy/
lystrozaur /lystrozawr/
kynologia /kynoloǵja/
gynandria /gynandrja/
Półsamogłoski
/′/ i piasek /p′asek/ Niesylabiczny dźwięk przejściowy (półsamogłoska) palatalizujący poprzedzające /p, b, f, v, m/. W innych kontekstach jest niemożliwy.
robię /rob′e/
chwiać /xf′ać/
wiać /v′ać/
mieć /m′eć/
/j/ j ja /ja/ W przeciwieństwie do /′/ nie powoduje palatalizacji. Piszemy „j” tylko na początku wyrazu, po przedrostkach, po „c”, „s”, „z” (nie „cz”, „sz”) i samogłoskach.
podjąć /podjońć/
rozjechać /rozjexać/
racja /racja/
misja /misja/
Azja /azja/
żmija /žmija/
i rupia /rupja/ Litera „i” przed samogłoską oznacza palatalizację poprzedzającej spółgłoski oraz półsamogłoskę /j/, tylko w zapożyczeniach. Wyjątkowo rzadkie jest to „i” po „cz”, „dż”, „sz”, „ż”. Czasami takie „i” przechodzi w normalne niesylabiczne „i”: maniak /mańjak/ lub /mańak/.
biolog /bjolok/
mafia /mafja/
rewia /revja/
mumia /mumja/
tiara /tjara/
diabeł /djabew/
unia /uńja/
liliowy /liljovy/
Maria /marja/
glediczia /gledičja/
lodżia /loǯja/
Dżanaszia /ǯanašja/
ażio /ažjo/
makia /maḱja/
magia /maǵja/
marchia /marx́ja/
hiena /x́jena/
/j̃/ ń pański /paj̃sḱi/ Nosowy odpowiednik /j/. Zapisywany „ń” przed szczelinowymi. Czasem może zastępować /w̃/ przed szczelinowymi spalatalizowanymi, zwłaszcza po /e/.
wileński /vilej̃sḱi/
Jagodziński /jagoʒ́ij̃sḱi/
koński /koj̃sḱi/
toruński /toruj̃sḱi/
gdyński /gdyj̃sḱi/
tańszy /taj̃šy/
cieńszy /ćej̃šy/
stańże /staj̃že/
/w/ ł koło /kowo/ Między bezdźwięcznymi spółgłoskami i na końcu wyrazu jest bezdźwięczne (lub nieme). W nielicznych zapożyczeniach zapisywane „u”.
umysł /umysw̭/
jabłko /japko/
u auto /awto/
/w̃/ ę /ew̃/ robię /rob′ew̃/ Nosowy odpowienik /w/. Na końcu wyrazu tylko po /o/ (zapisywanym „ą”) i /e/ (zapisywanym „ę” – przy nacisku). Poza tym tylko przed szczelinowymi.
męski /mew̃sḱi/
więzy /v′ew̃zy/
ciężki /ćew̃šḱi/
mężny /mew̃žny/
pięść /p′ew̃ść/
więzić /v′ew̃źić/
węch /vew̃x/
ą /ow̃/ /jow̃/
Fąfara /fow̃fara/
wąwóz /vow̃vus/
kąsać /kow̃sać/
wiązać /v′ow̃zać/
wąż /vow̃š/
pogrążyć /pogrow̃žyć/
siąść /śow̃ść/
wiązik /v′ow̃źik/
obwąchiwać /obvow̃x́ivać/
wąchać /vow̃xać/
n żanr /žaw̃r/ Gdy po „n” następuje „r”, „l” lub szczelinowa, najczęściej wymawia się /w̃/.
naprzemianległy /napšem′aw̃legwy/
konferencja /kow̃ferencja/
konwój /kow̃vuj/
szansa /šaw̃sa/
instalacja /iw̃stalacja/
benzyna /bew̃zyna/
kunszt /kuw̃št/
rynsztok /ryw̃štok/
donżuan /dow̃žuan/
o awansie /o avaw̃śe/
koncha /kow̃xa/
m komfort /kow̃fort/ Gdy po „m” następuje „f” lub „w”, najczęściej wymawia się /w̃/.
tramwaj /traw̃vaj/


Ciąg dalszy


Strona głównaGramatyka polska

2022-03-14